La ventaja de completarme es que puedes hacerme pedazos
Aquest blog és un espai on trobareu escrits diversos, paraules i frases perdudes i els pensaments més interns del propi autor.
Terapia
De vez en cuando, viajo al verano de 2021.
Los fantasmas se apoderan y no siempre soy capaz
de identificar los detonantes.
Un nombre, un reencuentro, una palabra un sitio...
Inseguridades, muchas inseguridades me transportan allí.
Pienso racionalmente, sé que físicamente no estoy,
pero inconscientemente me aflora un estado anímico y emocional
que soy incapaz de gestionar y mucho menos aceptar.
Puede porqué no lo siento realmente,
puede porqué la sensación real y mental son contradictorias.
Cuando viajo al verano me siento vacío, solo,
con la sensación de no aprovechar.
Con inseguridades y una autoestima muy baja
y sobre todo, triste.
Triste por el cúmulo de emociones dichas
y por no saber salir de una retroalimentación que dura
minutos, días o, incluso, semanas.
Tardé en darme cuenta que no importaba si cociente o residuo,
únicamente importa no dividir.
No quiero luchar contra molinos de viento.
¿Qué hacer con los sueños cuando vives en soledad?
No puedo dejarte ir,
nunca he pretendido atraparte.
Y aún así no paro de perseguir tu sombra.
De un mundo al desierto
Se derraman los pensamientos,
tu imagen se desborda en cada segundo
y yo sigo ausente en mi presente.
He vivido situaciones parecidas,
pero nunca iguales, no como ésta.
Todo mi ser está en otra parte,
atrapado en algún nudo de tu pelo.
Te siento conmigo y a la vez silencios.
Hemos pasado de todo un mundo a un desierto
en un instante.